لخته سازهای پلیمری آلی پس از افزودن منعقد کننده های معدنی مانند آلوم، نمک های آهن یا آهک، برای چندین دهه به عنوان کمک منعقد کننده یا لخته ساز در تصفیه آب استفاده شده اند. افزایش استفاده از پلی الکترولیت های کاتیونی به عنوان منعقد کننده های اولیه به جای نمک های معدنی، که در زمان های اخیر رخ داده است، از مزایای ذاتی قابل توجه آنها ناشی می شود. موارد اصلی پردازش سریعتر، مقدار کمتر مواد جامد نامحلول برای رسیدگی، چه به صورت ته نشینی، فیلتراسیون، شناورسازی یا در تبدیل بیولوژیکی، و حجم لجن بسیار کمتر است. پلیمرها اغلب در ته نشینی مواد جامد فاضلاب به کمک شیمیایی برای افزایش حذف مواد معلق استفاده می شوند. این مفهوم همچنین برای انعقاد اولیه فاضلاب های صنعتی که جداسازی ممکن است بر اساس شناورسازی باشد، قابل اجرا است. مانند نمونه هایی از صنایع چرم، فولاد، پشم شویی، آرایشی و بهداشتی، مواد شوینده، پلاستیک، رنگرزی، کاغذ، فرآوری مواد غذایی و دم کردن. یک پلیمر کاتیونی با چگالی بار خاص بهینه است و پلیمرهای اصلاح شده آبگریز در مورد حذف روغن و گریس اهمیت دارند.
بار جامداتی که باید شناور شوند نسبت به سیستم هایی که از منعقد کننده های معدنی استفاده می کنند بسیار کاهش می یابد و در کل دوز مواد شیمیایی کمتر است. در برخی موارد افزودن مقداری منعقد کننده غیر آلی اجتناب ناپذیر است، مانند پساب های بسیار رنگی. در برخی دیگر، یک سورفکتانت آنیونی برای تسهیل فلوتاسیون مورد نیاز است. و پلیمرهای اصلاح شده آبگریز در مورد حذف روغن و گریس ارتباط دارند.
بار جامداتی که باید شناور شوند نسبت به سیستم هایی که از منعقد کننده های معدنی استفاده می کنند بسیار کاهش می یابد و در کل دوز مواد شیمیایی کمتر است. در برخی موارد افزودن مقداری منعقد کننده غیر آلی اجتناب ناپذیر است، مانند پساب های بسیار رنگی. در برخی دیگر، یک سورفکتانت آنیونی برای تسهیل فلوتاسیون مورد نیاز است. و پلیمرهای اصلاح شده آبگریز در مورد حذف روغن و گریس ارتباط دارند. بار جامداتی که باید شناور شوند نسبت به سیستم هایی که از منعقد کننده های معدنی استفاده می کنند بسیار کاهش می یابد و در کل دوز مواد شیمیایی کمتر است. در برخی موارد افزودن مقداری منعقد کننده غیر آلی اجتناب ناپذیر است، مانند پساب های بسیار رنگی. در برخی دیگر، یک سورفکتانت آنیونی برای تسهیل فلوتاسیون مورد نیاز است.