رنگ آشکارترین آلاینده ای است که در فاضلاب رنگ نساجی مشاهده می شود. تعدادی از روش ها و مواد در تصفیه پساب رنگ نساجی استفاده شده است. به طور کلی، رویکردهای شیمیایی بیشتر با استفاده از مکانیسم‌های انعقاد و انعقاد استفاده می‌شوند. کارایی حذف رنگ بستگی به نوع رنگ، pH، نوع ماده منعقد کننده و مقدار مصرف دارد. مقدار رنگ‌های تثبیت‌نشده از دست رفته در پساب متغیر است و رنگ‌های راکتیو گزارش شده که بالاترین آن را دارند و بین 20 تا 50 درصد متغیر است.
بنابراین یک مطالعه مقایسه‌ای برای بهینه‌سازی تصفیه پساب واکنش‌دهنده رنگ سوپر سیاه از یک کارخانه نساجی با استفاده از منعقدکننده‌های آلوم، سولفات پلی‌آفر (PFS) و پلی‌آلومینیوم کلرید آهن (PaFC) در pH و دوزهای مختلف انجام شد. کارایی تیمار با تجزیه و تحلیل کل جامدات محلول، هدایت، شوری، COD، غلظت رنگ، کدورت و مقادیر لجن تولید شده ارزیابی شد.
مشخص شد که آلوم ضایعات رنگ را در pH 6،7 و 10، سولفات پلی آهن در pH 6-8 و پلی آلومینیم کلرید آهن در pH 4-8 شفاف می کند. تصفیه پساب در محدوده های pH بهینه نشان داد که آلوم رنگ را شفاف می کند. در 120 گرم در لیتر و PFS در 80 میلی گرم در لیتر. افزودن تدریجی پلی‌آلومینیوم کلرید آهن از 140 تا 280 میلی‌گرم در لیتر، اما شفاف‌سازی ناچیز رنگ را به همراه داشت. از سوی دیگر، پلی‌آلومینیوم کلرید آهن کمترین مقادیر TDS، رسانایی، شوری و تولید لجن را در مقایسه با PFS و آلوم که نتایج نسبتاً مشابهی داشتند، داد. بنابراین، در حالی که پلی‌آلومینیوم کلرید آهن نشان داد که بهترین منعقدکننده برای انعقاد پساب رنگ فوق سیاه راکتیو با پارامترهای شیمیایی آنالیز شده است، از نظر شفاف‌سازی رنگ هم از نظر مشاهده بصری و هم از نتایج تجزیه و تحلیل طیف‌سنجی UV-Vis ضعیف عمل می‌کند.
