آنتاگونیست های H2

آنتاگونیست های H2

آنتاگونیست‌های ) نیز نامیده H2 که مسدودکننده‌های H2 ( مسدودکننده‌های H2 می‌شوند، دسته‌ای از داروهایی هستند که عملکرد هیستامین را بر روی گیرنده‌های هیستامین H2 سلول‌های جداری معده مسدود می‌کنند. این دارو باعث کاهش تولید اسید معده می شود. آنتاگونیست‌های H2 را می‌توان در درمان سوء هاضمه استفاده کرد، اما با پمپ پروتون مهارکننده‌های موثرتر بهتر عمل کرده‌اند. [1] این دارو همچنین برای درمان بیماری زخم معده و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) استفاده می شود.

هدف اصلی درمان کاهش درد ناشی از بهبود زخم و جلوگیری از عود و عوارض است.2،4 ARH-2 حجم مایع معده و غلظت H+ را کاهش می‌دهد. کاهش ترشح توسط سلول های غده معده همزمان با کاهش حجم مایع معده اتفاق می افتد.12 ARH-2 می تواند ترشح اسید معده پایه (ناشتا)، شبانه و بعد از غذا را کاهش دهد یا توسط انسولین تحریک شود.

مهار ترشح شبانه اسید معده عامل مهمی در بهبودی است، بنابراین مصرف یک دوز آن در شب هنگام خواب بسیار مفید است.

4 نوع شناخته شده ARH-2 وجود دارد که عبارتند از:

سایمتیدین، رانیتیدین، فاموتیدین و نیزاتیدین. 8،15،16 سایمتیدین اولین ترکیب آنتاگونیست گیرنده کشف شده بود که حاوی حلقه ایمیدازول هیستامین است. در اکتشافات بعدی حلقه ایمیدازول با ترکیبات فوران (رانیتیدین) و ترکیبات تیازول (فاموتیدین و نیزاتیدین) جایگزین شد.

A Comparison of Polyaluminum Silicate Chloride and Electrocoagulation Process to Removing Hardness from Drinking Water persian