کاهش چسبندگی لجن با پلی آلومینیوم کلرید: بررسی دو حالت دهنده

پلی‌آلومینیوم کلرید (PACl) به‌عنوان یک عامل تهویه‌کننده برای کاهش چسبندگی لجن فعال شده با زباله در کاربردهای تصفیه فاضلاب استفاده می‌شود. در اینجا مطالعه ای در مورد مقایسه دو گونه PACl با درجات مختلف پلیمریزاسیون ارائه شده است

رفتار چسبنده لجن فعال شده با زباله (WAS) در طول آبگیری مکانیکی و خشک کردن حرارتی یک چالش عملی مهم در تاسیسات جابجایی لجن در صنعت فرآیند شیمیایی (CPI) است همانطور که در دو مقاله قبلی منتشر شده در مهندسی شیمی توسط این نویسنده اصلی [1] بحث شد . ، 2 ]. آن مقالات یک راه عملی برای مقابله با فاز چسبنده لجن را مورد بحث قرار دادند – افزودن PAX-14، یک پلی آلومینیوم کلرید تجاری (PACl)، به لجن. این مقاله یک مطالعه تطبیقی ​​کوتاه بین PAX-14 و PAX-XL19 به عنوان تهویه کننده WAS برای کاهش خاصیت چسبندگی آن ارائه می کند.

افزایش حجم لجن فعال اضافی

تولید WAS به دلیل سطوح بالاتر شهرنشینی و قوانین زیست محیطی دقیق تر برای تخلیه فاضلاب تصفیه شده در حال افزایش است. بر اساس مطالعه ای که برای کمیسیون اروپا تهیه شده است، تولید لجن در اتحادیه اروپا 27 (شامل 27 کشور عضو اتحادیه اروپا از سال 2008) 11.5 میلیون تن DS (ماده خشک) در سال 2010 بوده است و این میزان تا 13 میلیون تن DS افزایش خواهد یافت. 2020 [ 3 ]. در چین، سالانه بیش از 40 میلیون تن DS لجن آبگیری تولید می شود [ 4 ].

از آنجایی که لجن بیولوژیکی از تصفیه خانه های فاضلاب به شکل بسیار رقیق حاوی تنها 1 تا 2 درصد DS حذف می شود، عملیات آبگیری و خشک کردن عملیات واحد ضروری در تصفیه خانه های فاضلاب برای کاهش حجم لجن (و هزینه) برای جابجایی بیشتر در پایین دست است [ 5 ] . یکی از جنبه های اساسی کاربرد آبگیری و خشک کردن لجن، فاز چسبنده لجن است. مدیریت فاز چسبنده به عنوان یک چالش واقعاً عملی در عملکرد روزانه واحدهای آبگیری-خشک کردن لجن [ 6 ] است.

تغییر بافت لجن

بافت لجن فعال زمانی که محتوای آب آن کاهش می‌یابد به‌طور قابل ملاحظه‌ای تغییر می‌کند. لجن آبگیری به طور متوالی از سه فاز مرطوب، چسبنده و دانه ای عبور می کند. هنگامی که لجن به محدوده DS می رسد که در آن بیشتر رفتار چسبندگی دارد – که به عنوان فاز چسبنده [7] شناخته می شود – لجن میل ترکیبی بالایی برای چسبیدن به سطح تجهیزات خشک کن دارد. ویژگی های چسبنده لجن تا حدی آبگیری در اصل ناشی از حضور مواد پلیمری خارج سلولی (EPS) است که توسط میکروارگانیسم ها دفع می شود. هنگامی که EPS در طول فرآیند آبگیری/خشک کردن متمرکزتر می شود، به طور فزاینده ای مانند یک چسب رفتار می کند و لجن را به یک ماده چسبنده تبدیل می کند که مانع از روند کاهش حجم مداوم می شود. در حالی که EPS نقش کلیدی در فاز چسبنده لجن دارد [ 1 ]، رشته ها نیز بر فاز چسبنده [ 2 ] تأثیر می گذارند و انتظار می رود که عوامل دیگری نیز در این رفتار رئولوژیکی پیچیده لجن نقش داشته باشند.

علاقه فزاینده ای به نرم کننده های لجن برای کاهش چسبندگی لجن در سال های اخیر وجود داشته است. محققان در حال بررسی اثر تهویه لجن با CaO [ 4، 8-10 ]، فلاش و ریزه چوب [ 9، 11 ] و PACl (به طور خاص PAX-14 [ 12 ]) بوده اند.

پلی کاتیون غول پیکر آلومینیومی

PAC ها به طور گسترده ای به عنوان مواد شیمیایی اضافه شده به فاضلاب برای حذف مواد کلوئیدی از فاضلاب در عملیات واحد شناور شناخته می شوند. کاربرد دیگر PAX-14 در کنترل مشکلات حجیم شدن و کف کردن ناشی از Microthrix parvicella است [ 13 ]. علاوه بر این، افزودن PAX-14 به WAS تأثیر مثبتی بر سرعت خشک شدن لجن دارد. این مزیت مکمل اثر کاهش چسبندگی PAX-14 [ 14 ] است.

یکی از ویژگی های خاص پلیمرهای آلومینیوم معدنی تشکیل پلی کاتیون های بسیار باردار [AlO 4 Al 12 (OH) 24 (H 2 O) 12 ] 7+ نیز نامیده می شود Al 13 است که به عنوان پلیمرهای ، هنگامی که به آب اضافه می شود [ 15 ]. برای یک مدل سه بعدی از این روبنای جذاب، خواننده به شماره سپتامبر 2016 Chem مراجعه می کند. مهندس _ [ 2 ]. یک سری از PAC ها به صورت تجاری در دسترس هستند، از جمله PAX-14 و PAX-XL19 (که دومی با درجه پلیمریزاسیون بالاتر مشخص می شود). در زمینه پلیمریزاسیون بالاتر، گونه های پلی کاتیون دیگری با پلیمریزاسیون بیشتر تشکیل می شوند، مانند [(AlO 4 ) 2 Al 28 (OH) 56 (H 2 O) 26 ] 18 + که از دو Al 13 پلیمر تشکیل شده است. و چهار مونومر Al. اینها به عنوان Al 30 پلیمرهای [ 16 ] شناخته می شوند. محققانی که ساختار عظیم Al 30 را تعیین کردند ، حتی این مولکول را به طور مناسب به عنوان “یک پلی کاتیون آلومینیوم غول پیکر” توصیف کردند [ 17 ].

PAX-XL19 در مقابل PAX-14: کدام یک ترجیح داده می شود؟

گروه تحقیقاتی ما در آزمایشگاه و تیم عملیاتی تصفیه فاضلاب در این زمینه طی ده سال گذشته نشان داده است که PAX-14 اثر مفید فوق العاده ای بر (کاهش) چسبندگی لجن فعال دارد. از آنجایی که تقاضای واضحی در CPI برای تهویه‌کننده‌های لجن کاهنده چسبندگی وجود دارد، اکنون اثر PAX-XL19 را به عنوان جایگزین احتمالی برای PAX-14 مقایسه کردیم. هدف ما از این مطالعه بررسی این بود که آیا استفاده از PACl با درجه پلیمریزاسیون بالاتر در تاسیسات آبگیری لجن برای کاهش چسبندگی لجن مفید است یا خیر.

برای انجام آزمایش‌ها، نمونه‌های لجن تازه در مدت دو هفته (برای اولین آزمایش و یک تکرار) از زیر جریان زلال‌ساز تصفیه‌خانه فاضلاب صنعتی (WWTP) Bayer در آنتورپ، بلژیک به‌دست آمد و بلافاصله در آزمایشات آزمایشگاهی جامدات معلق مشروب مخلوط (فرار) (ML(V)SS) نمونه‌های لجن، که طبق روش‌های استاندارد تعیین می‌شوند، در جدول 1 خلاصه شده‌اند. / L؛ غلظت Al 7.2 درصد وزنی و PAX-XL19 (تراکم 1.35 کیلوگرم در لیتر؛ غلظت Al 12.5 درصد وزنی).

MSDS-of-PAC

جدول 1. غلظت جامدات معلق مایع مخلوط (فرار)، ML(V)SS و کسر فرار لجن مورد استفاده

همان روش تهویه لجن در آزمایشگاه به کار گرفته شد که در تحقیقات مشابه قبلی توسط نویسندگان (به عنوان مثال، [ 7، 12 ] را ببینید)، با هدف شبیه سازی تهویه لجن در میدان. در آزمایشگاه، 0.8 لیتر لجن تازه در یک فنجان 1 لیتری ریخته شد و 3.5 گرم خاک رس اضافه شد (به عنوان یک نرم کننده لجن معدنی در مزرعه اضافه شد) در حالی که به آرامی آن را با یک همزن مغناطیسی آزمایشگاهی مخلوط کرد. در مرحله بعد، PAX-14 خالص (0، 2، 4، 6، 8 یا 10 میلی لیتر) یا PAX-XL19 (0، 1.12، 2.24، 3.36، 4،48 یا 5.60 میلی لیتر) بسته به آزمایش اضافه شد. افزایش دوزهای PAC ها با مقادیر معادل آلومینیوم (0، 0.19، 0.38، 0.57، 0.76 و 0.95 گرم آلومینیم) مطابقت دارد. علاوه بر این، این ترکیب لجن، خاک رس (و احتمالاً PAX-14 یا PAX-XL19) به مدت 30 دقیقه دیگر به آرامی همگن شد قبل از اینکه 200 میلی لیتر پلیمر رقیق شده 0.20 درصد وزنی به لجن اضافه شود و تنش مکانیکی بر روی لجن اعمال شود. شبیه سازی نیروهای برشی اعمال شده بر روی لخته ها در یک سانتریفیوژ دکانتر. پس از آن، مایع رویی تخلیه می شود و خشکی لجن معمولاً 10٪ DS به دست می آید. یک چشم انداز معمولی از لجن آبگیری در آزمایشگاه در شکل 1 نشان داده شده است. در نهایت، لجن بیشتر در کوره خشک کردن آزمایشگاهی در دمای 100 درجه سانتیگراد تا 2±40% DS خشک شد (توجه داشته باشید که قبل از آزمایشات واقعی، نگاشت چسبندگی لجن در محدوده خشکی نشان داد که چسبندگی لجن حداکثر در حدود 40% DS بود.

شکل 1. لجن آبگیری از حدود 10 درصد ماده خشک

چسبندگی با پیروی از پروتکل آزمایشگاهی مبتنی بر آزمایش برشی که توسط گروه ما ایجاد شده بود، تعیین شد (برای توضیح کوتاه، به [ 1 ] مراجعه کنید؛ و بیشتر در کتاب راهنمای اخیر در مورد خصوصیات لجن [ 18 ] مستند شده است). به طور خلاصه، تنش برشی به گونه‌ای تعیین می‌شود که لجن از پیش تثبیت شده روی سطح فولادی شروع به سر خوردن کند، با تنش برشی مورد نیاز بالاتر که مشخصا لجن چسبنده است. برای هر نمونه آزمایش، اندازه گیری ها 3 یا 4 بار تکرار شد. ده روز پس از اولین آزمایش با هر دو PAC، یک تکرار کامل به عنوان بلوک دوم آزمایش انجام شد تا امکان تجزیه و تحلیل آماری بعدی با مقادیر میانگین از آزمایش اولیه و تکرار فراهم شود.

نتایج تمام آزمایشات در شکل 2 نشان داده شده است، جایی که تنش برشی (چسبندگی) به عنوان تابعی از دوز آلومینیوم اجرا شده همراه با دوز حجمی مربوط به PAX-14 و PAX-XL19 ارائه شده است. تجزیه و تحلیل واریانس (ANOVA) نشان داد که دوز PACl، نوع PACl و اثر متقابل آنها از نظر آماری معنی‌دار است (000/0=p) بر چسبندگی. در مجموع، 96.7٪ از تغییرات در تنش برشی مشاهده شده توضیح داده شده است، که دوز تنها 45.9٪ از تغییرات را توضیح می دهد، نوع PACl 18.7٪ را توضیح می دهد و برهمکنش بین دوز و نوع PACl 27.6٪ اضافی را توضیح می دهد. اگرچه یک اثر قابل توجه (0.003 = p) از دو بلوک (تکرار) نیز وجود دارد، این عامل تنها مقدار کمی از 4.5٪ به تغییرات مشاهده شده کمک می کند. همانطور که از شکل 2 مشاهده می شود، چسبندگی لجن تصفیه نشده (بدون افزودن PACl) مورد استفاده در آزمایش تکراری با PAX-XL19 تا حدودی بیشتر است، که ممکن است به کسر آلی بالاتر آن نسبت به آزمایش های دیگر نسبت داده شود. میز 1).

شکل 2 . در اینجا چسبندگی ( تنش برشی) در 2 ± 40 درصد DS به عنوان تابعی از دوز اعمال شده PACl (PAX-14 و PAX-XL19) به لجن 0.8 L نشان داده شده است. داده های نشان داده شده تکرارها و فاصله اطمینان 95 درصد برای میانگین است. تکرار 10 روز پس از اولین آزمایش اجرا شد.

اثر مشاهده شده برای PAX-14 با تجربیات ما تا کنون مطابقت دارد. هنگامی که 2 میلی لیتر PAX-14 به 0.8 لیتر لجن اضافه می شود، چسبندگی به طور قابل توجهی کاهش می یابد، در حالی که افزودن PAX-14 بیشتر به کاهش بیشتر چسبندگی کمک نمی کند، همانطور که در شکل 1 مشاهده می شود. -20 گرم در لیتر در این مطالعه، 2 میلی لیتر PAX-14 در هر 0.8 لیتر لجن معادل با دوز حدود 165-180 گرم PAX-14/kg MLSS است. قبلاً مشخص شد که دوز بیش از 150 گرم PAX-14/kg MLSS باعث کاهش بیشتر چسبندگی نمی شود، همانطور که در اینجا [ 12 ] وجود دارد. همچنین به همین دلیل است که این دوز در 10 سال گذشته در سیستم سانتریفیوژ خشک کن WWTP بایر در مقیاس کامل اعمال شده است. اثر کاهش چسبندگی PAX-14 به عنوان نتیجه آب محدود در پلیمرهای Al 13 است که پس از اتصال به قسمت بیرونی لخته‌های لجن، به عنوان نوعی روان‌کاری/آب‌پلانینگ برای چسبنده (زیر) عمل می‌کند. لجن همانطور که در Ref. 1.

جالب توجه است، با توجه به یافته‌های ما در مورد دوز PAX-14 بهینه برای کاهش چسبندگی لجن، دوز بهینه قابل مقایسه 100-150 میلی‌گرم PACl/g DS در یک مقاله مروری برای به دست آوردن آب‌گیری بهینه لجن گزارش شده است [19 ] . در تحقیقات اخیر دیگر، نتیجه‌گیری شد که فراتر از دوز 100 میلی‌گرم PACl/g DS، ویژگی‌های رئولوژیکی لجن تغییر می‌کند [ 20 ] که مشابهات قابل توجهی را با نتایج ما برای PAX-14 نشان می‌دهد.

برخلاف انتظار، و از قبل به خوبی مستند شده، اثر PAX-14 بر چسبندگی، PAX-XL19 برخی از اثرات قابل توجه را نشان داد. در ابتدا، افزودن اولیه 0.19 گرم Al دوز شده به لجن به شکل 1.12 میلی لیتر PAX-XL19 منجر به کاهش بیشتر چسبندگی شد (به طور خاص، کاهش تنش برشی 430 و 330 Pa برای اولین آزمایش و تکرار، به ترتیب) در مقایسه با دوز 2 میلی لیتر PAX-14 (به ترتیب کاهش 175 و 180 Pa). این اثر مفید PAX-XL19 را می‌توان در نهایت به درجه پلیمریزاسیون بالاتر آن نسبت به PAX-14 نسبت داد، به این ترتیب ساختارهای بزرگ‌تری از آب محدود به قسمت بیرونی لجن لجن ایجاد می‌شود و در نتیجه چسبندگی کمتری ایجاد می‌کند. با کمال تعجب، برخلاف چسبندگی ثابت باقی مانده برای PAX-14 بیش از دوز 0.19 گرم معادل Al، چسبندگی لجن مطبوع PAX-XL19 به طور ناگهانی در دوز 0.57 گرم معادل Al-Al-معادل دوباره افزایش یافت، حتی به همان چسبندگی بازگشت. در سطح لجن بدون شرطی قرار گرفت و برای دوزهای بالاتر بعدی باقی ماند. در حال حاضر، هنوز توضیحی برای این مشاهده وجود ندارد. به نظر می رسد که غلظت های بالاتر محلول PAX-XL19 بسیار پلیمریزه شده با توجه به چسبندگی نهایی، اثرات نامطلوبی را به همراه دارد. با این حال، چنین دوزهای بالای Al در عمل اعمال نمی شود. در WWTP بایر، هیچ دوز بالاتری در این زمینه نسبت به معادل 3 میلی لیتر PAX-14 در مقیاس آزمایشگاهی اعمال نشده است، و از این رو، هیچ دوز PAX-XL19 بالاتر از 1.7 میلی لیتر به عنوان جایگزین استفاده نمی شود.

در نهایت، رفتار چسبنده لجن فاضلاب نیمه آب‌گیری، ویژگی کلیدی است که عملکرد روزانه تاسیسات آب‌گیری و خشک‌کن لجن را در WWTPهای CPI مختل می‌کند. در حالی که در گذشته، بیشتر تحقیقات تهویه لجن در دانشگاه ها و شرکت ها به شکار دستیابی به خشک ترین محتوای جامد نهایی پس از آبگیری مکانیکی و تاسیسات خشک کردن اختصاص داشت، در سال های اخیر توجه بیشتر و بیشتری به این موضوع شده است. مطالعه تهویه‌کننده‌هایی که چسبندگی لجن را کاهش می‌دهند، برای سهولت در عملکرد این تاسیسات حمل لجن. این روند مطمئناً موجه است زیرا هنوز چیزهای زیادی در مورد مرحله چسبنده لجن و نحوه برخورد با آن در مقیاس کامل باید آموخت.

ما اثر کاهش چسبندگی دو کلرید پلی آلومینیوم، PAX-14 و PAX-XL19 را نشان داده‌ایم که به ترتیب با سرعت 2 میلی‌لیتر و 1.12 میلی‌لیتر تا 0.8 لیتر لجن زباله با MLSS معمولی حدود 20 گرم در لیتر دوز می‌شوند. اگرچه PAX-XL19 بسیار پلیمریزه شده در کاهش چسبندگی موثرتر بود، اما یک اشکال عملی نیز دارد. از مصرف بیش از حد توسط اپراتور PAX-XL19 باید اجتناب شود زیرا در این صورت چسبندگی دوباره افزایش می یابد، در حالی که استفاده از PAX-14 این مراقبت را ندارد.

منابع

1. Peeters, B., Dewil, R. & Smets, I. 2014. چالش های خشک کردن لجن فاضلاب چسبنده. مهندسی شیمی، 121 (9)، 51-54.

2. Peeters, B. & Vernimmen, L. 2016 Challenges of handling filamentous and viscous wastewater sludge. مهندسی شیمی , 123 (9), 52-58.

3. Milieu Ltd، WRc و RPA، 2008 اثرات زیست محیطی اقتصادی و اجتماعی استفاده از لجن فاضلاب در زمین – قسمت اول: گزارش مروری. http://ec.europa.eu/environment/archives/waste/sludge/pdf/part_i_report.pdf (دسترسی در 07 دسامبر 2022)

4. Deng، W.-Y.، Ma، J.-C.، Xiao J.-M.، Wang L. & Su Y.-X. 2019. مطالعه تجربی متعامد بر روی تصفیه هیدروترمال لجن فاضلاب شهری برای آبگیری مکانیکی به دنبال خشک کردن حرارتی. J. از تولید تمیز 209 (2)، 236-249.

5. Wu B., Dai X. & Chai X. 2020 بررسی انتقادی در مورد آبگیری لجن فاضلاب: مکانیسم تأثیرگذار، فناوری های تهویه و پیامدهای استفاده مجدد از لجن. تحقیقات آب ، 180 ، 1-18.

6. Bennamoun, L., Arlabosse, P. and Léonard, A. 2013 مروری بر جنبه اساسی کاربرد فرآیند خشک کردن در لجن فاضلاب. بررسی های انرژی های تجدیدپذیر و پایدار ، 28 ، 29-43.

7. Peeters, B., Dewil, R., Van Impe, JF, Vernimmen, L. & Smets, IY 2011 با استفاده از یک پروتکل آزمایشگاهی مبتنی بر آزمایش برشی برای ترسیم فاز چسبنده لجن فعال. علوم مهندسی محیط زیست، 28 ، 81-85.

8. Li, H., Zou S. & Li C. 2012. پیش تصفیه آهکی تجمع لجن روی دیواره خشک کن را در طول خشک کردن حرارتی کاهش می دهد. فناوری خشک کردن 30 (14)، 1563-1569.

9. دنگ، WY، یوان، M.-H.، Mei، J.، لیو، Y.-J. & سو، YX. 2017 اثر اکسید کلسیم (CaO) و خاک اره بر ویژگی های چسبندگی و چسبندگی لجن فاضلاب در شرایط خشک کردن همزن و غیر هم زده تحقیقات آب ، 110 ، 150-160.

10. Deng, W., Xiao J., Lai Z. & Su Y. 2020. روشی جدید برای توصیف چسبندگی لجن در طول خشک شدن: اثرات دمای لجن و اکسید کلسیم (CaO) بر چسبندگی. فناوری خشک کردن، 38، 1107-1120.

11. Hovey، GR، 2016 ویژگی های خشک کردن لجن زیستی از کارخانه های خمیر و کاغذ ، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تورنتو.

12. Peeters, B., Dewil, R., Vernimmen, L., Van den Bogaert B. & Smets, IY 2013 افزودن پلی آلومینیوم کلرید (PACl) به ضایعات لجن فعال برای کاهش اثرات منفی فاز چسبنده آن در آبگیری-خشک کردن عملیات تحقیقات آب 47 ، 3600-3609.

13. Roels, T., Dauwe, F., Van Damme, S., De Wilde, K. and Roelandt F. 2002 تأثیر PAX-14 بر سیستم های لجن فعال و به ویژه بر روی Mycrothrix parvicella . علوم و فنون آب , 46 (1-2), 487-490.

14. Pambou YB, Fraikin L., Salmon T., Crine M. & Léonard A. 2016 مقایسه آبگیری و خشک کردن لجن افزایش یافته دو پلی الکترولیت خطی که با پلی آلومینیوم کلرید آماده می شوند. نمک زدایی و تصفیه آب ، 57 (58)، 27989-28006.

15. گائو، بی.-ای.، چو، ی.-بی.، یو، کیو.-ی.، وانگ، بی.-جی. و وانگ، S.-G. 2005 خصوصیات و انعقاد منعقد کننده پلی آلومینیوم کلرید (PAC) با محتوای Al 13 بالا . J. از مدیریت محیط زیست ، 79 ، 143-147.

16. Rowsell J. & Nazar LF 2000 گونه‌ها و تبدیل حرارتی در سل‌های آلومینا: ساختارهای خوشه پلی‌هیدروکسی‌اکسوآلومینیوم [Al30O 8 (OH) 56 (H2O ) 26 ] 18+ و δ-Keggin moieté J. Am. شیمی. Soc. ، 122 ، 3777-3778.

17. Allouche L., Gérardin C., Loiseau T., Férey G. & Taulelle F. 2000. Al 30 : aluminium polycation غول پیکر. آنجلو. شیمی. بین المللی ویرایش ، 39 (3)، 511-514.

18. Arlabosse P., Nzihou A., Oakley S., Sauceau M., Tribout C., Wang F & Zhao Y. 2020 فصل 9 – لجن. در: کتابچه راهنمای خصوصیات زیست توده، زیست زباله و محصولات جانبی مرتبط ، اسپرینگر، سوئیس، صفحات 939-1083.

19. Wei H., Gao B., Ren J. Li A. & Yang H. 2018. انعقاد/لخته سازی در آبگیری لجن: بررسی. تحقیقات آب ، 143 ، 608-631.

20. Feng, G., Hu Z., Ma H., Bai T., Guo Y. & Hao Y. 2019 مشخصات رئولوژی نیمه جامد لجن شرطی شده با منعقد کننده های معدنی. علوم و فناوری آب ، 80 (11)، 2158-2168.

نویسندگان

بارت پیترز کارشناس ارشد تصفیه فاضلاب در بایر (Scheldelaan 460, 2040 Antwerp, Belgium; email: bart.peeters@bayer.com ) است که از سال 1998 در آنجا مشغول به کار بوده است. او ابتدا به عنوان مهندس بهبود فرآیند در پلیمر PVB Eastman خدمت کرد. کارخانه تولیدی در محل تا سال 2004. از آن زمان تا کنون در بخش محیط زیست شرکت مشغول به کار بوده است. در حالی که در WWTP بایر (میراث مونسانتو) کار می کرد، در سال 2011 دکترای خود را در رشته مهندسی از دانشگاه KU Leuven (بلژیک) با موضوع تحقیقاتی “تاثیر ترکیب لجن فعال بر آبگیری و فاز چسبنده” دریافت کرد. قبل از آن، او در سال 1998 کارشناسی ارشد خود را دریافت کرد. مدرک از دانشگاه KU Leuven، به علاوه M.Ch.E. مدرک در سال 1996 از کالج دانشگاه De Nayer.

Kaatje Raemdonck ) کار می کند، به عنوان مدیر برنامه ریزی PTI در Umicore nv (HQ Broekstraat 31, 1000 Brussels, Belgium؛ تلفن: +32476798527؛ ایمیل: kaatje.raemdonck@eu.umicore.com جایی که او از ژوئن 2019 مشغول به کار بوده است. به مدت 2 سال در Worley (شرکت مهندسی معروف به نام سابق Jacobs nv، واقع در آنتورپ، بلژیک). قبل از زندگی کاری، او مدرک خود را در رشته مهندسی صنایع گزینه فناوری فرآیندهای شیمیایی (2017) در KU Leuven (De Nayer) دریافت کرد.

راف دیویل استاد مهندسی شیمی در KU Leuven است (پردیس De Nayer, J. De Nayerlaan 5, 2860 Sint-Katelijne-Waver, Belgium؛ پست الکترونیکی: raf.dewil@kuleuven.be ). از جولای 2022، او به عنوان استاد مدعو علوم مهندسی در دانشگاه آکسفورد مشغول به کار است. او کارشناسی ارشد خود را در سال 2003 در KU Leuven و دکترای خود را در سال 2006 از دانشگاه آنتورپ دریافت کرد. موضوعات اصلی تحقیقاتی او تصفیه پیشرفته فاضلاب با تمرکز بر حذف ریزآلاینده ها و بازیابی منابع از جریان های پسماند آلی (آب) است.