پلیمر و نقش آن در تاثیر پک

پلیمر

پلیمرها _ گوش دادن ( ریشه شناسی : از یونانی polus ، many، و meros ، part) دسته ای از مواد را تشکیل می دهند. از دیدگاه شیمیایی، پلیمر ماده‌ای است که از ماکرومولکول‌ها تشکیل شده و از مولکول‌هایی با جرم مولکولی کم 1 به دست می‌آید . یک پلیمر با درجه پلیمریزاسیون مشخص می شود. پلیمرهای با منشا بیوشیمیایی اغلب “الیاف” نامیده می شوند.

شناخته شده ترین پلیمرها عبارتند از:

• الیاف طبیعی:
  • پروتئین هایی ، که پلیمرهای اسیدهای آمینه هستند
  • اسیدهای نوکلئیک: DNA و RNA پلیمرهای نوکلئوتیدها هستند.
  • الیاف پلی ساکارید (کربوهیدرات):
    • سلولز چوب : کاغذ ، طبیعی ، منسوجات ( کنف ، کتان ، پنبه )،
    • کربوهیدرات های پیچیده: نشاسته، گلیکوژن و سایر فیبرها،
  • الیاف پروتئینی: کلاژن موجود در چرم ، کراتین موجود در پشم و غیره. ;
• _ پلاستیک ؛
• های طبیعی لاستیک ( لاتکس ) و مصنوعی ؛
• می کند آنها را جمع ؛
• _ نقاشی ؛
• ها رزین .

آنها به طور گسترده برای ماتریس مواد کامپوزیتی استفاده می شوند .

آنها دارای خواص کلی زیر هستند:

• اینها مواد سبک هستند، چگالی کمی دارند (معمولاً کمتر از 1500   کیلوگرم متر مکعب ، یعنی چگالی نسبت به آب کمتر از 1.5).
• آنها به طور کلی انعطاف پذیر هستند، ترموپلاستیک پلیمرهای مدول یانگ کمتر از حدود 3   گیگا پاسکال دارند، در مقایسه با حدود 20   گیگا پاسکال برای بتن، 70   گیگا پاسکال برای آلومینیوم و 200   گیگا پاسکال برای فولاد.
• آنها ​​پایدار هستند فقط در دماهای متوسط . بیشتر پلیمرهای ترموپلاستیک در دمای بین 100 نرم تا 250 درجه سانتی گراد یا ذوب می شوند . به پلیمری گفته می شود که مقاومت کند، ” پایدار حرارت در برابر 300 درجه سانتیگراد اگر برای چند لحظه تجزیه می شوند. ” است، اکثر پلیمرها در دماهای بالاتر
• عایق های الکتریکی و حرارتی هستند ، مگر در موارد خاص.

خواص توسط:

• ماهیت شیمیایی درشت مولکول ها و به ویژه پیوندهایی که می توانند بین اتم های زنجیره و زنجیره های مجاور ایجاد شوند. پیوندهای بین اتمی می توانند انعطاف پذیر یا سفت، ضعیف یا قوی باشند.
• “شکل” ماکرومولکول: ممکن است یک زنجیره خطی بلند یا کوتاه یا ساختاری منشعب و متقاطع باشد. ماکرومولکول ها را می توان به صورت تصادفی قرار داد یا در یک راستا قرار داد. آنها می توانند همپوشانی داشته باشند تا کریستالیت ها را تشکیل دهند .
• ( ماهیت فرمولاسیون ، سطح مواد): علاوه بر ماکرومولکول ها، ترکیبات مختلفی نیز معرفی شده است ( کننده پرکننده تقویت ، نرم کننده ، آنتی اکسیدان ، سخت کننده، سیستم ولکانیزاسیون برای الاستومر ، عامل ضد ازن، بازدارنده شعله ، رنگ ، خشک کننده عامل احتمالاً ، ابزار ، هادی الکتریکی و غیره ).

پلیمرهای مصنوعی به عنصر اساسی تعداد بسیار زیادی از اشیاء روزمره تبدیل شده اند که در آنها اغلب جایگزین مواد طبیعی شده اند. آنها در بسیاری از زمینه های صنعتی حضور دارند. یک زمینه مهم در حال ظهور اکنون بر روی پلیمرهای فوق مولکولی تشکیل شده توسط پیوندهای غیرکووالانسی تمرکز دارد.

ارتباط نزدیکی بین تولید ناخالص ملی (GNP) یک کشور و مصرف پلیمرها وجود دارد 2 .

تاریخچه

پلیمرهای طبیعی از اولین موادی بودند که بشر استفاده کرد: چوب و الیاف گیاهی، چرم، تاندون حیوانات، پشم و غیره.

مفهوم ماکرومولکول در اواخر تاریخ شیمی ظاهر شد . اگرچه توسط ویلهلم ادوارد وبر یا حتی هانری براکونوت پیش‌بینی در آغاز نوزدهم قرن شده بود، بسیاری از محققان آنجا را فقط توده‌ها یا میسل‌ها می‌بینند. اصطلاح “پلیمر” برای اولین بار در سال 1866 توسط مارسلین برتلوت 3 استفاده شد. در ولکانیزه کردن لاستیک سال 1844 و تولید باکلیت در سال 1910 از اولین کاربردهای صنعتی است. اما تا دهه 1920 تا 1930 بود که ایده ماکرومولکول به ویژه به لطف کار هرمان استودینگر پذیرفته شد .

توسعه صنعتی بعدی علم ماکرومولکولی بعد از جنگ جهانی دوم تسریع شد . زمانی که ایالات متحده وارد جنگ شد از تامین لاستیک طبیعی خود از آسیای جنوب شرقی محروم شد . آنها سپس یک برنامه تحقیقاتی عظیم را با هدف یافتن جایگزین های مصنوعی راه اندازی کردند.

روش های پیاده سازی

برای برآوردن تمام الزامات از نظر شکل و سرعت، چندین روش برای شکل دادن به مواد پلیمری ایجاد شده است، از جمله:

• اکستروژن با استفاده از قالب : فرآیند مداوم برای تولید پروفیل های پیچیده، صفحات، ورق ها، فیلم ها و غیره. ، نرخ تولید بالا; یک نوع کواکستروژن است.
• ریسندگی : اغلب از پلیمر در حالت مذاب. به دست آوردن الیاف نساجی ( مارک های ترگال ، تریلن (sv) ، داکرون ، نایلون 4 ، ریلسان ، اورلون ، لیکرا 4 ، Tyvek ، Dyneema ، Kevlar و غیره ؛
• تزریق : طیف گسترده ای از قطعات، دقت خوب و ظاهر سطح خوب، نرخ بالا (قطعات لوازم خانگی، چرخ دنده ها، پمپ ها و غیره )؛
• قالب گیری دمشی : فرآیند ناپیوسته برای ساخت بدنه های توخالی ( بطری ها ، فلاسک ها و غیره )؛
  • قالب گیری دمشی اکستروژن ،
  • قالب گیری ضربه ای کششی ;
• اکستروژن-تورم : تولید فیلم، کیسه و غیره. بر خلاف قالب گیری دمشی، در این فرآیند از قالب استفاده نمی شود.
• روتومولدینگ : قسمت بسته که می تواند بسیار بزرگ باشد (مخزن، اسباب بازی، بادکنک و غیره ).
• ترموفرمینگ : بسیار مناسب برای سطوح بزرگ و قطعات نازک (بسته بندی، قطعات خودرو و ساختمان، وان حمام و غیره )؛
• قالب‌گیری فشاری : فشرده‌سازی یا انتقال فرآیندهای قابل اعمال برای رزین‌های ترموست پیش‌کاری شده (تا حدی پخت) ( فنوپلاست‌ها ، آمینوپلاست‌ها ، پلی‌استرهای غیراشباع و غیره ).

در مورد پلاستیک های تقویت شده ، حدود پانزده فرآیند اجرایی در حال حاضر در دسترس هستند ( پالتروژن و غیره).

گالری

• 

  لوله های پی وی سی اکسترود شده .

• 

  تزریقی پلاستیکی قطعه .

• 

  بوبین الیاف های داکرون .

• 

  قابل انعطاف آتش مخزن دفاع در پارچه پلی استر با روکش PVC .

• 

  لاستیک ساخته شده از الاستومرها و الیاف مصنوعی.

نمونه ها

پلیمرهای طبیعی

• پلی ساکاریدها : سلولز و همی سلولز ( چوب ، الیاف گیاهی )، آمیلوز و آمیلوپکتین ( نشاسته )، گلیکوژن ، پولولان ، کیتین ( کوتیکول و بندپایان دیواره یومیسیت )، گالاکتان ، مانان ، فروکتان و غیره.
• گلیکوزامینوگلیکان ها
• لیگنین (چوب)
• اسیدهای نوکلئیک : DNA و RNA
• اسکلروپروتئین ها : کراتین ها ( زائده ها )، کلاژن ها، کنچیولین ها ، الاستین ، ابریشم و غیره.
• پلی ایزوپرنوئیدها ( لاستیک طبیعی )
• پلی هیدروکسی آلکانوات ها

پلیمرهای مصنوعی

• سلولز: استات سلولز (CA)، نیتروسلولز

پلیمرهای مصنوعی

• پلی الفین ها، از جمله پلیمرهای مصرفی پلی اتیلن (PE) و پلی پروپیلن (PP). دومی یک پلیمر مصنوعی بسیار مهم است 6 .
• وینیل ها: پلیمری پرمصرف ( وینیل کلرید) (PVC)، پلی سوپرکلره (وینیل کلرید) (PVC-C) ( کلروپلیمرها ) و غیره. ; پلی (وینیل استات) (PVAC)؛ پلی وینیل الکل (PVAL)
• استایرنیک : پلیمرهای مصرفی.
• پلی استرهای اشباع : پلی (اتیلن ترفتالات) (PET); پلی (بوتیلن ترفتالات) (PBT)؛ پلی (اتیلن نفتالات) (PEN) یا غیر اشباع (UP)
• پلی آمیدها (PA): PA 6، PA 6-6، PA 11، PA 12، PA 4-6 و غیره.
• پلی اورتان ها (PUR) اشباع شده یا دارای پیوند متقابل
• پلی کربنات ها (PC)
• اکریلیک: پلی (متیل متاکریلات) (PMMA)؛ پلی اکریلونیتریل (PAN)
• آمینوپلاست ها
• فنوپلاست ها
• پلی استال ها: پلی اکسی متیلن (POM) …
• سیلیکون (بله)
• پلی ایمیدها (PI)
• هالوژنه شده
  • کلر: پلی (وینیل کلرید) (PVC)؛ پلی (وینیل کلرید) سوپرکلره (PVC-C)؛ پلی (وینیلیدین کلراید) (PVDC)
  • فلوئورها : پلی تترا فلوئورواتیلن ( PTFE ) که بیشتر به نام تفلون شناخته می شود . پلی وینیل فلوراید (PVF)؛ پلی وینیلیدین فلوراید ( PVDF )؛ اتیلن تترا فلوئورواتیلن (ETFE)؛ پرفلوروآلکوکسی (PFA)
• پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS)
• اپوکسی ها (EP)
• مقاوم در برابر حرارت : پلی اترترکتون (PEEK)؛ پلیمر کریستال مایع (LCP)
• الاستومرها
• الاستومرهای ترموپلاستیک (TPE): [ کوپلیمرهای بلوکی ] – بوتادین – استایرن ( SBS)، پلی یورتان های گرمانرم (TPU) و غیره.
• پلیمرهای الکترواکتیو (PEA)

مخلوط های پلیمر-پلیمر

مخلوط‌های پلیمر-پلیمر ترموپلاستیک (در انگلیسی، poly blend ؛ «آلیاژ» یک نام اشتباه است) ترکیب‌های مکانیکی صمیمی از دو (یا بیشتر) پلیمرهای مختلف و سازگار هستند. بر خلاف کوپلیمرها، پیوند شیمیایی تشکیل نمی شود . مثال ها:

• PPO / PS : PS سهولت اجرا را به ارمغان می آورد و هزینه را کاهش می دهد. را ببینید نوریل .
• PP / EPDM : الاستومر ترموپلاستیک؛ EPDM مقاومت در برابر شوک سرد را فراهم می کند.
• PC / ABS : استحکام ، ضربه و مقاومت در برابر آتش بهبود یافته (مارک های Bayblend، Pulse، Anjablend A).

مفهوم ماکرومولکول

یک پلیمر سه بعدی از یک ماکرومولکول منفرد تشکیل شده است که در سه جهت فضا منبسط می شود 8 . این ماکرومولکول سه بعدی به ابعاد ماکروسکوپیک می رسد ( به عنوان مثال: یک فنوپلاست ).

ماکرومولکول مولکولی با جرم مولکولی بالا است که عموماً از تکرار نامیده اتم‌ها یا گروه‌هایی از اتم‌ها که واحدهای تشکیل‌دهنده می‌شوند و در واقع یا به صورت مفهومی 9 از مولکول‌هایی با جرم مولکولی کم 1 مشتق می‌شود، تشکیل می‌شود .

، یک مولکول را می توان دارای جرم مولکولی بالا در بسیاری از موارد، زمانی که افزودن یا حذف یک یا چند واحد تنها تأثیر ناچیزی بر خواص مولکولی دارد 1 .

در واقع، نمونه های بسیار کمی از درشت مولکول ها وجود دارد که با تکرار یک واحد ساختاری 10 . آنها بیشتر در زمینه ماکرومولکول های طبیعی، به ویژه پروتئین های خاص 11 .

اصطلاح پلیمر در حال حاضر بسته به دیدگاه اتخاذ شده تعاریف متعددی دارد. هنوز هم می توان الیگومرهایی را (که از ماکرومولکول ها تشکیل نشده اند) در خانواده پلیمرها 12 . پیش از این، و حتی اخیرا، خود پلیمرها (به معنای فعلی کلمه) “پلیمرهای بالا” نیز نامیده می شدند 13 ، 14 . ممکن است توجه داشت که عبارت ” درجه پلیمریزاسیون ” همیشه برای تعیین تعداد واحدهای مونومر یک مولکول درشت مولکول و یک مولکول الیگومر 15 .

یک پلیمر یا آلی (معمولاً) یا غیر آلی است. این با تکرار تعداد زیادی از واحدهای مونومر یکسان یا متفاوت به هم پیوند خورده اند که به صورت کووالانسی تشکیل می شود.

یک پلیمر می تواند طبیعی باشد ( به عنوان مثال پلی ساکاریدها ، DNA ). مصنوعی ، به دست آمده از اصلاح شیمیایی یک پلیمر طبیعی ( به عنوان مثال: استات سلولز ، متیل سلولز ، گالایت ). یا مصنوعی ، تهیه شده از پلیمریزاسیون مولکول های مونومر ( مانند پلی استایرن ، پلی ایزوپرن مصنوعی ).

پلی الفین و ها که عمدتاً توسط پلیمرهای ترموپلاستیک مصرفی پلی اتیلن پلی پروپیلن نشان داده می شوند ، بزرگترین خانواده پلیمرها هستند.

عمومی

یک پلیمر می تواند به صورت مایع (کم و بیش ویسکوز ) یا جامد در دمای اتاق باشد. در حالت جامد می توان از آن به عنوان ماده ای با خواص مکانیکی کافی استفاده کرد 16 . پلیمری که در دمای اتاق مایع است، داشته باشد، می تواند به ماده اگر قابلیت اتصال عرضی تبدیل شود . هستند الاستومرها موادی که از اتصال عرضی پلیمرهای خطی که در دمای اتاق مایع هستند به دست می آیند.

پلیمرها دارای رفتار ویسکوالاستیک هستند . در واقع، آنها به طور همزمان خواص الاستیک و یک ویژگی چسبناک را نشان می دهند.

توالی واحدهای مونومر را می توان به صورت خطی (پلیمرهای خطی)، انشعابات تصادفی فعلی ( پلیمرهای شاخه ای و پرشاخه ) یا سیستماتیک و منظم ( دندریمرها ) انجام داد.

با توجه به درجات آزادی ترکیب (وضعیت در فضا) هر واحد مونومر، ترکیب پلیمر از این توالی و همچنین از برهمکنش بین واحدها ناشی می شود.

پلیمرهای ساخته شده از یک نوع مونومر به عنوان هموپلیمر ( به عنوان مثال پلی اتیلن، پلی استایرن) شناخته می شوند. به محض اینکه حداقل دو نوع مونومر در تشکیل ماکرومولکول ها شرکت می کنند، ما از کوپلیمرها صحبت می کنیم (مورد استایرن- بوتادین ). تنوع کوپلیمرها بسیار مهم است. این مواد دارای خواص فیزیکی-شیمیایی و مکانیکی متوسطی با خواص به دست آمده بر روی هموپلیمرهای مربوطه هستند.

دو دسته اصلی از واکنش های شیمیایی وجود دارد که امکان تهیه پلیمرها را فراهم می کند: پلیمریزاسیون زنجیره ای یا چند افزودنی (برای مثال برای تولید پلی اتیلن، پلی پروپیلن، پلی استایرن) و پلیمریزاسیون مرحله ای یا پلی تراکم (برای سنتز، به عنوان مثال، پلی (ترفتالات اتیلن) . مخفف PET).

اصطلاح “پلیمر” مواد فراوان و متنوع را مشخص می کند: از ضعیف ترین پروتئین ها تا الیاف کولار با استحکام بالا . برخی از پلیمرها در محلول استفاده می شوند، به عنوان مثال در شامپو . دیگران مواد جامد را تشکیل می دهند.

برای این کاربردها، پلیمرها به طور کلی با مواد دیگر مخلوط می شوند – پرکننده هایی مانند گچ (مواد بسیار ارزان)، نرم کننده ها، مواد افزودنی مانند آنتی اکسیدان ها و غیره. – در عملیات فرمولاسیون ساخت اشیاء تمام شده در بیشتر مواقع ناشی از عملیات اجرایی است که اغلب در حوزه پردازش پلاستیک قرار می گیرد.

طبقه بندی

پلیمرها اغلب بر اساس خواص ترمومکانیکی آنها طبقه بندی می شوند. ما متمایز می کنیم:

• پلیمرهای ترموپلاستیک که با حرارت دادن شکل‌پذیر می‌شوند و به آن‌ها اجازه شکل‌دهی می‌دهند .
• هستند . الاستومرها که قابل برگشت
• ترموپلاستیک الاستومرهای (TPE)؛
• پلیمرهای ترموست که اغلب تحت اثر گرما در حضور معرف ها به طور برگشت ناپذیر سخت می شوند.

توصیف پلیمرها به عنوان یک جسم فیزیکی برای درک خواص آنها در فیزیک آماری قرار می گیرد.

ساختار و ترکیب

دنباله اولیه

پلیمرها موادی هستند که از درشت مولکول‌هایی تشکیل شده‌اند که از تکرار واحدهایی یکسان یا متفاوت از یکدیگر تشکیل می‌شوند. جرم مولی این مولکول ها اغلب از 10000 گرم در مول فراتر می رود . تشکیل پیوندهای کووالانسی دهنده اسکلت ماکرومولکولی اغلب پیوندهای کربن-کربن هستند (مورد پلی اتیلن، پلی پروپیلن و غیره )، اما همچنین می توانند از پیوند اتم های کربن با اتم های دیگر، به ویژه اکسیژن (مورد پلی اترها و پلی استرها ) یا نیتروژن (مورد پلی آمیدها ). همچنین پلیمرهایی وجود دارند که پیوند آنها از پیوندهایی که اتم های کربن را تشکیل نمی دهند ( پلی سیلان ها ، پلی سیلوکسان ها و غیره ) حاصل می شود.

این توالی از واحدهای تکراری ساختاری خطی در ساده ترین پلیمرها دارد، کمی شبیه به گردنبند مروارید. همچنین می‌توان با زنجیره‌های جانبی (که خود کم و بیش منشعب هستند) مواجه شد که یا از واکنش انگلی در طول سنتز پلیمر (مثلاً در مورد پلی‌اتیلن با چگالی کم یا LDPE)، یا از پیوند واکنشی که داوطلبانه روی پلیمر انجام می‌شود، ایجاد می‌شود. برای اصلاح خواص فیزیکی و شیمیایی آن.

در موردی که ماکرومولکول از تکرار یک واحد تشکیل شده باشد – که اغلب از پلیمریزاسیون یک نوع مونومر منفرد حاصل می شود – از هموپلیمرها صحبت می کنیم . اگر حداقل دو واحد مختلف تکرار شوند، کوپلیمر نامیده می شوند . را نیز ببینید ترپلیمر .

سپس چندین نوع کوپلیمر را با توجه به نحوه توزیع واحدهای مونومر در زنجیره های مولکولی تشخیص می دهیم:

• در اغلب موارد، ما یک کوپلیمر تصادفی داریم که در آن واحدهای مونومر مختلف با توجه به واکنش پذیری و غلظت آنها مخلوط می شوند. سپس خواص مکانیکی میانگین گیری می شود.
• از سوی دیگر، در یک کوپلیمر بلوکی انگلیسی (گاهی اوقات از کوپلیمر بلوکی استفاده می شود) یا یک کوپلیمر متناوب ، ممکن است ترکیبی از خواص مکانیکی وجود داشته باشد.

گاهی اوقات پیوندهای کووالانسی به قسمت های دیگر زنجیره های پلیمری وجود دارد. سپس در مورد مولکول های “شاخه” یا منشعب صحبت می کنیم . ما می دانیم که چگونه به عنوان مثال، مولکول های شانه یا ستاره را سنتز کنیم . هنگامی که زنجیره ها یا حلقه های متعدد توسط تعداد معینی از پیوندهای کووالانسی به هم متصل می شوند، دیگر چیزی جز یک ماکرومولکول غول پیکر را تشکیل نمی دهند. سپس به آن ماکرومولکولی شبکه یا ژل می گویند .

انسجام

نیروهایی که این سیستم ها را در کنار هم نگه می دارند انواع مختلفی دارند: برهمکنش های واندروالس یا پیوندهای هیدروژنی . شدت آنها به ترتیب 2 تا 16   کیلوژول مول -1 و 40   کیلوژول مول -1 است. همچنین تعاملات مربوط به بار وجود دارد.

چگالی انرژی منسجم (مقادیر جدولی) ایده ای از پیوستگی پلیمرها می دهد.

پلیمرهای خطی

در طی واکنش پلیمریزاسیون، زمانی که هر واحد مونومر قادر به اتصال به دو واحد دیگر باشد، واکنش یک زنجیره خطی تولید می کند. به طور معمول، این مورد مربوط به پلیمرهای ترموپلاستیک است.

آزادی با این حال، به دلیل درجات ساختاری هر واحد مونومر، نحوه اشغال فضا توسط زنجیره مستقیم نیست.

مفهوم پیوند آماری

هر واحد مونومر دارای سفتی خاصی است. اغلب این سفتی بر جهت گیری واحد مونومر همسایه تأثیر می گذارد. با این حال، با دور شدن از واحد مونومر اولیه، این تأثیر محو می شود و در نهایت از فاصله دور ناپدید می شود ل 0 ، که به عنوان “طول یک حلقه آماری در زنجیره” شناخته می شود. از نظر فنی، این طول طول همبستگی جهت یک پیوند است. به آن طول پایداری پلیمر می گویند.

پس از معرفی این مفهوم، می‌توان با در نظر گرفتن پیوند آماری به عنوان الگوی اولیه آن، زنجیره را مجدداً عادی کرد. برای توصیف ساختار این زنجیره، ویژگی‌های خاص ساختار شیمیایی واحد مونومر دیگر دخالتی ندارد.

زنجیره ایده آل (یا گاوسی)

ساده ترین حالت این است که توالی خطی پیوندها هیچ گونه تعاملی بین آنها اعمال نمی کند. در حالت مایع، زنجیره در فضا ترکیبی را می پذیرد که برای یک مولکول معین به دلیل هم زدن حرارتی دائماً در حال تغییر است. در حالت جامد آمورف یا در یک لحظه معین در مورد مایع، ترکیب زنجیره ها از یک مولکول به مولکول دیگر متفاوت است. با این حال، این ترکیب از قوانین آماری تبعیت می کند.

در دنباله اولیه زنجیره، یک پیوند معین را به عنوان مبدأ در نظر بگیرید. وقتی پیوندها با هم تعامل ندارند، این احتمال وجود دارد که n هفتم حلقه زنجیر در فاصله است r مبدأ از قانون نرمال یا قانون گاوسی با میانگین و واریانس صفر تبعیت می کند n . طول مشخصه زنجیر فاصله است آر بین دو انتهای آن (معروف به “فاصله انتها به انتها”). میانگین حسابی _ آر صفر است. بنابراین، برای مشخص کردن اندازه توپ تشکیل شده توسط زنجیره، لازم است میانگین درجه دوم را در نظر بگیریم . آر =< آر 2 > 1 / 2 . با توجه به قانون عادی، این میانگین به عنوان جذر عدد تغییر می کند ن از لینک ها

آر = ل 0 ⋅ ن n با n = 1 2

ترکیب آماری چنین زنجیره ای مشابه ردی است که توسط یک واکر تصادفی باقی مانده است که در آن ن تعداد گام های راهپیمایی را نشان می دهد، ل 0 طول آنها و آر 2 میانگین جابجایی مربع واکر.

در دهه 1970، Pierre-Gilles de Gennes قیاس بین توصیف یک زنجیره پلیمری و پدیده های بحرانی را نشان داد. همچنین استفاده از حرف n برای نشان دادن توان، از نامگذاری توان های بحرانی تبعیت می کند . اشیایی که در پدیده‌های حیاتی مواجه می‌شوند دارای ویژگی‌های مشابه خود هستند و می‌توان آن‌ها را بر حسب هندسه فراکتال‌ها ، در این مورد توان توصیف کرد. n معکوس بعد فراکتال را نشان می دهد د f .

د f = 1 n .

یک ترکیب گاوسی از زنجیره ها در دو مورد یافت می شود:

1. وقتی زنجیره ها متعدد و در هم تنیده هستند (مشابه با یک ظرف اسپاگتی ). سپس یک حلقه معین به طور بی تفاوت توسط حلقه های زنجیره ای که به آن تعلق دارد و با حلقه های زنجیره های همسایه احاطه می شود. تعاملات یکدیگر با این پیوند دقیقاً یکدیگر را جبران می کنند.
2. هنگامی که یک رشته در دمای خاصی به نام دما تنها است – من که در آن نیروهای جذاب واندروالس بین دو پیوند دقیقاً توسط نیروهای دافعه ای به نام “حجم حذف شده” جبران می شود (این نیروی دافعه از این واقعیت ناشی می شود که دو پیوند به طور فیزیکی نمی توانند همزمان در یک مکان باشند).

رشته باد شده (یا “حجم حذف شده”)

هنگامی که فعل و انفعالات دافعه بین پیوندهای یک زنجیره غالب است (معمولاً در دمای بالاتر از دما – من ، ترکیب زنجیره با توجه به ترکیب ایده آل آن “باد” شده است. در این مورد، مقدار توان n و اندازه مشخصه توپ تشکیل شده توسط زنجیره بزرگتر از یک زنجیره ایده آل است.

n ≃ 3 5 .

مقدار تقریبی این توان توسط پل فلوری در دهه 1940 تعیین شد. اگرچه استدلال استفاده شده در آن زمان اشتباه نشان داده شده است، اما این مقدار 3 / 5 به طور شگفت انگیزی به مقدار دقیق نزدیک است n ≃ 0 ، 588 از آنجایی که توسط روش های بسیار پیچیده تر گروه عادی سازی مجدد یافت می شود .

در اصطلاح پیاده روی تصادفی، یک زنجیره پف کرده مربوط به مسیری است که توسط واکری که یک پیاده روی تصادفی اجتنابی انجام می دهد، باقی می ماند .

رشته کروی

هنگامی که برهمکنش های جذاب بین حلقه های یک زنجیره غالب است (معمولاً در دمای پایین تر از دما – من زنجیر روی خود فرو می ریزد و یک ترکیب فشرده به اصطلاح “کروبی” (بر خلاف اصطلاح “توپ” که برای ترکیب های ایده آل یا متورم استفاده می شود) اتخاذ می کند. در این مورد :

n = 1 3 .

اصطلاح “ترکیب فشرده” با نوشتن رابطه “اندازه مشخصه-تعداد پیوندها” در فرم بهتر درک می شود. آر 3 ∝ ن ، که بیان می کند که حجم گلبول متناسب با تعداد پیوندها است. این رفتار مربوط به یک جسم همگن است که چگالی آن مستقل از اندازه آن ثابت است.

پلیمرهای موجود در محلول

تا به حال به طور ضمنی یک زنجیره واحد را در نظر گرفته‌ایم که حلقه‌های آن مانند مولکول‌های یک گاز است. در عمل، زنجیره ها یا در حضور مشابه خود، بسیار نزدیک به یکدیگر و در هم آمیخته می شوند (مورد ذکر شده در بند “زنجیره گاوسی”)، یا در حضور یک حلال . مورد دوم محلول پلیمری است.

در محلول، ترکیب پلیمر از تعادل برهمکنش های “مونومر-مونومر”، “مونومر-حلال” و “حلال-حلال” حاصل می شود. محاسبه این تعادل با استفاده از یک پارامتر تعامل موثر به نام پارامتر Huggins Flory – امکان پذیر است . سه مورد ممکن است:

• حلال خوب: زوج پلیمر-حلال به گونه ای است که یک مونومر انرژی آزاد وقتی توسط مولکول های حلال احاطه می شود، خود را به حداقل می رساند. بنابراین، فعل و انفعالات مؤثر بین حلقه‌ها در زنجیره دافعه‌کننده است، بنابراین پراکندگی پلیمرها و حل شدن آنها را تقویت می‌کند (از این رو اصطلاح “حلال خوب” نامیده می‌شود). این مورد یک پلیمر در یک حلال متشکل از مونومرها است، به عنوان مثال پلی استایرن در محلول در استایرن .
• حلال – من : تعادل تعاملات بین حلقه های زنجیره صفر است. این مورد در یک دمای خاص (دما – من ) که همیشه به صورت تجربی قابل دسترسی نیست. هنگامی که این دما در دسترس باشد، حلال به عنوان واجد شرایط است من . به عنوان مثال، سیکلوهگزان یک حلال است – من پلی استایرن در دمای 35 درجه سانتیگراد ؛
• حلال بد: فعل و انفعالات موثر بین حلقه های زنجیره جذاب است. در این حالت، انحلال (پراکندگی) پلیمرها به طور مستقیم قابل دستیابی نیست، می توان آن را در دمایی بالا انجام داد که حلال “خوب” باشد. در هنگام سرد شدن، پلیمرها ممکن است خود را در حلال نامناسبی بیابند، اما اگر محلول به اندازه کافی رقیق شده باشد، پراکنده می مانند. این مورد را می‌توان برای پلیمرهای بلوکی نیز مشاهده کرد که یکی از بلوک‌ها (اکثریت) آنها در وضعیت حلال خوبی قرار می‌گیرد، بنابراین اجازه انحلال را می‌دهد و بلوک دیگر را مجبور می‌کند در وضعیت حلال بد قرار بگیرد.

در محلول به اندازه کافی رقیق، زنجیره ها به خوبی از یکدیگر جدا می شوند. ساختار یک زنجیره تنها به ترازنامه تعاملات مؤثر بین حلقه های خود بستگی دارد. در حلال – من ، ترکیب ایده آل است ( n = 1 / 2 ، در یک حلال خوب متورم است ( n ≃ 3 / 5 ) و در حلال بد کروی است ( n = 1 / 3 ) .

پلیمرهای شاخه ای و انتقال سل-ژل

برخی از مولکول‌ها این ویژگی را دارند که می‌توانند به طور تصادفی به حداقل سه مولکول دیگر در طول واکنش پلیمریزاسیون خود متصل شوند. پلیمرهای حاصل دیگر خطی نیستند، بلکه منشعب و متقاطع هستند و اندازه آنها بسیار گسترده است . میانگین این توزیع با پیشرفت واکنش افزایش می یابد . کل جمعیت مولکول ها محلول هستند (به آن سل می گویند ) تا زمانی که بزرگترین مولکول به اندازه ماکروسکوپیک باشد و دو لبه ظرف حاوی حمام واکنش را به هم متصل کند. این مولکول ژل نامیده می شود . به طور معمول، این نوع واکنش اساس رزین های ترموست است.

ظاهر ژل به حمام واکنش، در ابتدا مایع، خاصیت ارتجاعی می دهد که مشخصه یک جامد است. این انتقال فاز با یک مدل نفوذی به خوبی توصیف می‌شود (حدس‌هایی که در سال 1976 به‌طور مستقل توسط پیر-ژیل دی ژن و دیتریش استافر (de) ساخته شد و به‌خوبی به‌طور تجربی تأیید شد) که شکل تابع توزیع را پیش‌بینی می‌کند. پ ( ن ) تعداد مونومرها در هر مولکول [نامشخص] و نحوه اشغال فضا. به بزرگترین مولکول، پ ( ن ) یک قانون قدرت از نوع زیر است:

پ ( ن ) ∝ ن – تی با تی = 2 ، 20 .

اندازه مشخصه، آر ، هر مولکول را می توان با میانگین درجه دوم فواصل بین مونومرها تعریف کرد. ضروری] ، ما از شعاع چرخش صحبت می کنیم. رابطه بین این طول و تعداد مونومرها نیز یک قانون توان است:

ن ∝ آر د f با د f = 2 ، 50

جایی که د f بعد فراکتال مولکول ها است. مقادیر خاص این نماها باعث می‌شود که از رابطه به اصطلاح فرامقیاس پیروی کنند که نماهای بحرانی را به بعد فضا پیوند می‌دهد. د .

د / د f = تی – 1

پیامد اصلی این رابطه این است که پلیمرهای پلاگ شده مانند عروسک های روسی فضایی را اشغال می کنند، پلیمرهای کوچکتر در داخل حجم اشغال شده توسط پلیمرهای بزرگتر.

جنبه های تجربی

انتشار تابش

ویژگی‌های ساختاری پلیمرها به‌طور تجربی از طریق آزمایش‌های پراکندگی تشعشع الاستیک قابل دسترسی است : پراکندگی نور، پراکندگی زاویه کوچک پرتوهای ایکس (en) و نوترون‌ها (en) .

این آزمایش ها شامل روشن کردن یک نمونه با یک موج مسطح ، تک رنگ ، بردار موج است . ک من . بخشی از این موج توسط اتم های سازنده نمونه منحرف می شود. امواجی که به این ترتیب منتشر می شوند ، تداخل ایجاد می کنند که تجزیه و تحلیل آن می تواند اطلاعاتی را در مورد ویژگی های خاصی از نمونه ارائه دهد.

شدت کل، من ، از موج پراکنده در یک جهت معین در فاصله جمع آوری می شود D از نمونه به طور کلی می توانیم بنویسیم:

من = من 0 D 2 اس

جایی که من 0 شدت موج فرودی است (به تعداد ذرات، فوتون ها یا نوترون ها بسته به تابش، در واحد زمان و مساحت بیان می شود). ارتفاع اس پراکندگی دیفرانسیل نمونه نامیده که سطح مقطع می شود ، با یک سطح همگن است و حاوی اطلاعات مورد نظر است.

پراکندگی الاستیک تابش فرض می کند که امواج پراکنده، بردار موج است ک د ، دارای طول موجی مشابه با موج فرودی هستند: ک د et ک من همان استاندارد را داشته باشند. سطح مقطع دیفرانسیل پراکندگی به عنوان تابعی از بردار پراکندگی اندازه گیری می شود q = ک من – ک د .

اگر نمونه همسانگرد باشد ، اندازه گیری به جهت گیری بستگی ندارد q اما فقط از هنجار آن که نوشته شده است:

q = 4 پی ل گناه ⁡ من / 2

جایی که ل طول موج است و من زاویه پراکندگی

محلول های رقیق شده پلیمرها: مقادیر کوچک q

برای محلول به اندازه کافی رقیق پلیمرها، می توان نشان داد که سطح مقطع پراکندگی تفاضلی نوشته شده است (ر.ک. پراکندگی الاستیک تابش ).

اس ( q ) = ک 2 × n × v 1 2 × پ ( q )

جایی که n تعداد زنجیره های موجود در محلول است، v 1 حجم هر یک از آنها (یعنی مجموع حجم همه مونومرهای آن [رجوع به نیاز] و نه حجم کره حاوی توپ)، و ک 2 عاملی که کنتراست بین پلیمر و حلال را نشان می دهد و به تشعشع مورد استفاده بستگی دارد. این ضریب کنتراست را می‌توان از داده‌های جدول‌بندی شده اندازه‌گیری یا محاسبه کرد: در بیشتر موارد یک مقدار شناخته شده است.

ارتفاع پ ( q ) ضریب شکل پلیمرهای موجود در محلول نامیده می شود. این یک کمیت نرمال شده است به طوری که پ ( 0 ) = 1 . برای یک زنجیره پلیمری از ن پیوندهای جرم مولی متر 0 و تراکم r ، معادله قبلی می شود:

اس ( q ) V = ک 2 r 2 متر 0 × سی × ن × پ ( q )

جایی که سی = n ن متر 0 / V غلظت محلول است که به صورت جرم در واحد حجم بیان می شود (g/cm 3 مثلا).

می توان نشان داد (نگاه کنید به پراکندگی الاستیک تابش )، که در یک بردار پراکندگی کوچک در مقایسه با اندازه متوسط ​​توپ ها، مقطع در واحد حجم نوشته می شود:

اس ( q ) V | q آر g ≪ 1 = ک 2 r 2 متر 0 × سی × ن ( 1 – q 2 آر g 2 3 + ⋯ )

آر g کمیتی مشخصه اندازه متوسط ​​توپ های تشکیل شده توسط زنجیر است. این کمیت که «شعاع چرخش» نامیده می‌شود، میانگین درجه دوم فواصل مونومرها از مرکز ثقل هر توپ است. لازم] .

برای یک محلول بسیار رقیق، با غلظت سی شناخته شده و برای گزارش ک 2 / r 2 متر 0 همچنین شناخته شده است: کمیت اندازه گیری شده، اس ( q ) ، متفاوت است با مربع q 2 از بردار پراکندگی y-intercept برای تعیین عدد استفاده می شود ن حلقه های زنجیره ای در محلول شیب خط برای تعیین شعاع چرخش استفاده می شود آر g . این نوع آزمایش، بررسی روابط بین این دو کمیت و به ویژه تعیین توان را ممکن کرد. n = 1 / د f که آنها را متحد می کند.

محلول های رقیق پلیمرها: قانون پوسته پوسته شدن

اجسام معمولی جرم دارند، م ، که با قدرت 1، 2 یا 3 اندازه آنها متفاوت است آر . برای اشیاء فراکتال ، این توان لزوما یک عدد صحیح نیست:

م = متر 0 ( آر ل 0 ) د f

د f بعد فراکتال این خانواده از اشیاء است. نحوه پر کردن فضا را مشخص می کند.

فراکتال ها اغلب شبیه خود هستند، یعنی با تغییر مقیاس تغییر ناپذیرند.

وقتی بزرگ‌نمایی می‌شود، بخش کوچکی از نظر آماری شبیه به کل جسم است.

اجازه دهید توپی را که توسط یک زنجیره پلیمری با شعاع چرخش تشکیل شده است، تحت بزرگنمایی های مختلف مشاهده کنیم آر g . و L اندازه منطقه قابل مشاهده است، برای آر g / L < 1 (بزرگنمایی کوچک)، جرم مرئی، متر ، برابر با جرم کل است م . برعکس، برای آر g / L > 1 (بزرگنمایی زیاد)، جرم مرئی با افزایش بزرگنمایی کاهش می یابد. یک قانون از نوع را در نظر بگیرید:

متر ( آر g L ) = م ⋅ f ( آر g L ) با { f ( ایکس < 1 ) = 1 f ( ایکس ≥ 1 ) = ایکس – آ .

برای تعیین توان آ , ما از یک استدلال مقیاس استفاده می کنیم که فرض می کند 17 :

1. فقط یک طول برای توصیف شیء مرتبط است (در اینجا شعاع آن آر g ) ؛
2. که در بزرگنمایی بالا، اندازه گیری نسبت به آن حساس نیست م (تنها با مشاهده یک قسمت نمی توان مجموع جرم جسم را استنباط کرد). که توسط متر ( آر g / L > 1 ) = م 0 .

رابطه قبلی می دهد آ = د f .

این همان چیزی است که در طول یک آزمایش پراکندگی تشعشع اتفاق می افتد که برای آن مقیاس مشاهده را می توان به معکوس بردار پراکندگی تشبیه کرد: q = 1 / L . در محلول بسیار رقیق، کمیت فیزیکی که به جرم یک جسم دسترسی پیدا می کند، سطح مقطع پراکندگی منسجم در واحد حجم، غلظت و کنتراست است:

[ اس ( q ) / ( V سی ک 2 ) ] سی → 0 = م × پ ( q آر g ) = متر ( q آر g ) .

در رژیم میانی بردار انتشار به گونه ای که آر g < q – 1 < ل 0 ، اندازه گیری درون جسم را بررسی می کند و به خود شباهت آن حساس است. استدلال مقیاس فرض می کند که تنها یک طول مرتبط است (یا آر g در حال حاضر ضروری است q آر g < 1 ) و اینکه آزمایش نسبت به آن حساس نیست م .

[ اس ( q ) / ( سی V ک 2 ) ] سی → 0 = م × پ ( q آر g ) با { پ ( q آر g < 1 ) = 1 پ ( q آر g ≥ = ( q آر g ) – د f

یک آزمایش پراکندگی تشعشع که در یک بردار پراکندگی بزرگ با توجه به شعاع چرخش زنجیره‌ها انجام شد، دسترسی مستقیم به بعد فراکتالی زنجیره‌ها در محلول را می‌دهد. این روش تعیین د f از خود شباهت یک زنجیره استفاده می کند، در حالی که قبلی بر اساس معیارهای انتشار بردار کوچک از خود شباهت زنجیره ها بین خود استفاده می کند.

کروماتوگرافی حذف اندازه

نامگذاری

نامگذاری IUPAC توصیه می کند که از الگوی اصلی تکرار شروع کنید. با این حال، بسیاری از پلیمرها نام‌های مشترکی دارند که به این نام‌گذاری احترام نمی‌گذارند، اما بر اساس نام مولکول‌های مورد استفاده برای سنتز پلیمر هستند. مثال: پلیمر فرمول – ( سی اچ 2 – سی اچ 2 ) n – معمولاً پلی اتیلن (مخفف PE) نامیده می شود. برای احترام به نامگذاری IUPAC، باید آن را “پلی متیلن” نامید زیرا واحد تشکیل دهنده گروه اتیلن نیست. – سی اچ 2 – سی اچ 2 – اما گروه متیلن – سی اچ 2 – .

نامگذاری هموپلیمرها

در حال حاضر دو نامگذاری توسط IUPAC توصیه می شود:

• سیستماتیک نامگذاری ، مناسب برای ارتباطات علمی؛
• نام‌گذاری Precursor-Derived Nomenclature، نام‌گذاری رسمی جایگزین برای هموپلیمرها ، که در آن نام‌های رایج ظاهر می‌شود.

منابع: توصیه های IUPAC و نامه JORF واژه 1 است مارس 2002 برای اقتباس در فرانسه 18 .

اصطلاحات مقدماتی

Terme IUPAC	اصطلاح JORF	تعریف
واحد تشکیل دهنده	واحد تشکیل دهنده	اتم یا گروهی از اتم ها، از جمله هر اتم متصل یا گروهی از اتم ها که بخشی را تشکیل می دهند اساسی برای ساختار یک ماکرومولکول
اساسی واحد تکرار کننده تشکیل دهنده (CRU: <span “> واحد تکراری ) 19	انگیزه تشکیل دهنده (MC)	واحد کوچکترین تشکیل دهنده که تکرار آن منجر به یک درشت مولکول منظم می شود * .
واحد مونومر	واحد مونومر	واحد بزرگترین ساختاری یک ماکرومولکول که از یک مولکول تک مونومر تشکیل شده است.

* ماکرومولکول منظم: درشت مولکولی که از تکرار واحدهای تشکیل دهنده که همگی یکسان هستند و به یک شکل به هم مرتبط هستند، به وجود می آید.

• اسم جزئی: اسمی که هیچ بخشی از آن معنای ساختاری ندارد. مثال: اوره .
• نام نیمه سیستماتیک : نامی که به ترکیبی داده می شود که فقط بخشی از آن معنای ساختاری دارد.

مثال ها: پروپان ( آن نشان دهنده یک آلکان است )، گلیسرول ( اول نشان دهنده گروه هیدروکسیل است . – O اچ و الکل ها . فنل ها )

• نام سیستماتیک : نامی که به ترکیبی داده می شود و اجزای مختلف آن معنای ساختاری دقیقی دارند.

به عنوان مثال: پنتان ( پنتا = پنج (اتم کربن) و آن ، 1،3-تیازول .

استفاده از نامگذاری

1 – نامگذاری سیستماتیک

این بر اساس ساختار ماکرومولکول های تشکیل دهنده پلیمرها است. واحد ساختاری واحد تکرار کننده تشکیل دهنده (CRU) یا موتیف تشکیل دهنده (MC) است.

• توسعه نام

الف) موتیف تشکیل دهنده را انتخاب کنید

ب) الگو را نام ببرید

ج) پلیمر را نام ببرید. از ترکیب پیشوند poly با نام الگوی تشکیل دهنده نام آن داخل پرانتز تشکیل می شود.

2 – نامگذاری برگرفته از پیش سازها

پیش سازهای مورد استفاده برای سنتز پلیمرها اغلب مونومرها هستند.

• اسامی مونومرها در این نامگذاری ترجیحاً باید از نامگذاری سیستماتیک گرفته شود، اما می توانند نامهای نیمه سیستماتیک یا بی اهمیت نیز باشند، در صورتی که به خوبی با استفاده مشخص شوند.
• نام مشتق شده از پیش ساز یک هموپلیمر از ترکیب پیشوند پلی با نام مونومر تشکیل می شود. زمانی که کلمه دوم شامل بیش از یک کلمه باشد یا در صورت ابهام ، نام مونومر بین پرانتز قرار می گیرد .

3 – مثالها

3-1 مونومر : اتن سی اچ 2 = سی اچ 2 ( فرمول نیمه توسعه یافته )

• نام برگرفته از پیش ساز : پلی اتن
• واحد مونومر : – سی اچ 2 – سی اچ 2 – ( گروه اتیلن )
• دلیل سازنده : – سی اچ 2 – ( گروه متیلن )
• نام سیستماتیک پلیمر: پلی (متیلن)

ساختار مولکولی: – ( سی اچ 2 ) n –

توجه : فرمول – ( سی اچ 2 – سی اچ 2 ) n – بیشتر استفاده می شود؛ به دلیل استفاده در گذشته و تلاش برای حفظ شباهت به فرمول های هموپلیمرهای دیگر مونومرهای مشتق شده از اتن، مانند نمونه 3-2، قابل قبول است . نام پلیمر مرتبط با این فرمول پلی اتیلن است . نام اتیلن باید برای نشان دادن گروه دو ظرفیتی استفاده شود – سی اچ 2 – سی اچ 2 – تنها، و نه به نام مونومر سی اچ 2 = سی اچ 2 ( اتن ) 20 .

3-2 مونومر : وینیل کلرید سی اچ 2 = سی اچ سی ل (نام سیستماتیک: کلرواتن )

• نام برگرفته از پیش ماده : پلی (وینیل کلرید)
• دلیل سازنده : – سی اچ 2 – سی اچ سی ل – ، یا – سی اچ سی ل – سی اچ 2 –
• واحد مونومر : id°.
• انتخاب موتیف تشکیل دهنده

این یکی برای خواندن از چپ به راست (شماره اتمی ) نوشته شده است سی در همان جهت)، جانشین سی ل باید روی کربن با کمترین شاخص قرار گیرد :

– سی 1 اچ سی ل – سی 2 اچ 2 – به جای – سی 1 اچ 2 – سی 2 اچ سی ل –

⇒ دلیل سازنده : – سی اچ سی ل – سی اچ 2 –

• نام واحد تشکیل دهنده : همه چیز مانند اتم کلر اتفاق می افتد سی ل یک اتم را جایگزین کرد اچ روی عدد کربن 1 از گروه اتیلن – سی اچ 2 – سی اچ 2 –

نام: 1-کلرواتیلن

• نام سیستماتیک پلیمر: پلی (1-کلرواتیلن)

ساختار مولکولی: – ( سی اچ سی ل – سی اچ 2 ) n –

3-3 خلاصه و نمونه های دیگر

منبع: نامگذاری پلیمرهای آلی تک رشته ای معمولی ( توصیه های IUPAC 2002 به زبان انگلیسی) 20 .

ساختار	نام برگرفته از پیشرو (مورد علاقه اول ارائه می شود)	نام سیستماتیک
– ( سی اچ 2 ) n –	پلی اتیلن پلی اتیلن	پلی (متیلن)
– ( سی اچ سی ل – سی اچ 2 ) n –	کلرید پلی وینیل)	پلی (1-کلرواتیلن)
– ( سی اچ ( سی 6 اچ 5 ) – سی اچ 2 ) n – ( سی 6 اچ 5 – : گروه فنیل )	پلی استایرن	پلی (1-فنیل اتیلن)
– ( O – سی اچ 2 – سی اچ 2 ) n – *	پلی (اتیلن اکسید)	پلی (اکسی اتیلن)
– ( O – سی اچ 2 ) n –	پلی فرمالدئید	پلی (اکسی متیلن)
– ( سی اچ = سی اچ – سی اچ 2 – سی اچ 2 ) n – **	پلی (بوتا-1،3-دین) پلی بوتادین	پلی (but-1-ene-1,4-diyl)
– ( سی اچ O اچ – سی اچ 2 ) n –	پلی (وینیل الکل) ***	پلی (1-هیدروکسی اتیلن)
– ( O – سی اچ 2 – سی اچ 2 – O – سی O – سی 6 اچ 4 – سی O ) n –	پلی (اتیلن ترفتالات) ****	پلی (اکسی اتیلن اکسی ترفتالولیل)

* الگو – O – سی اچ 2 – سی اچ 2 – از دو زیر واحد تشکیل شده است : – O – پیشوند ( oxy- ) و – سی اچ 2 – سی اچ 2 – ( گروه اتیلن )؛ O بر هترواتم زیرواحد کربن اولویت دارد. در جایگاه اول قرار می گیرد.

** ترین زیر واحد است اولویت به غیر اشباع : – سی اچ = سی اچ – .

*** برخی از پلیمرها با اصلاح شیمیایی سایر پلیمرها به دست می آیند به گونه ای که می توان تصور کرد که ساختار ماکرومولکول های تشکیل دهنده پلیمر از هموپلیمریزاسیون یک مونومر فرضی تشکیل شده است. این پلیمرها را می توان هموپلیمر در نظر گرفت . این مورد پلی (وینیل الکل) 21 است.

**** بسیاری از پلیمرها از واکنش بین مونومرهای متقابل واکنش پذیر به دست می آیند. این مونومرها را می توان به راحتی به عنوان واکنش نشان داد تا یک مونومر ضمنی تولید کند که همپلیمریزاسیون آن منجر به محصولی می شود که می تواند به عنوان یک هموپلیمر دیده شود 21 . پلی (اتیلن ترفتالات) از واکنش بین ترفتالیک اسید ( دی کربوکسیلیک اسید ) و اتیلن گلیکول ( دیول ) به دست می آید. واکنش نشان دادند این مونومرها برای ایجاد یک مونومر ضمنی .