لخته ساز

(منعقد کننده فلوکولانت ) برای تجمع ( لخته سازی) کوچکترین ذرات، کلوئیدی یا محلول در مایعات استفاده می شود.

خواص

نمک‌های فلزات سه ظرفیتی مانند نمک‌های آهن (III) و نمک‌های آلومینیوم معمولاً به‌عنوان لخته‌ساز استفاده می‌شوند ، اما سایر عوامل تشکیل‌دهنده هیدروکسید مانند شیر آهک ، سودا یا آلومینات سدیم نیز استفاده می‌شوند. همچنین لخته‌سازهای آلی (مانند پلی آمین‌ها ) وجود دارد. لخته‌سازها میکرو لخته‌های بزرگ‌تری را از کلوئیدها تشکیل می‌دهند که می‌توانند به راحتی با فیلتراسیون حذف شوند. اگر حذف جامدات توسط ته نشینی یا فلوتاسیون مورد نظر باشد، علاوه بر فلوکولانت، از فلوکولانت نیز استفاده می شود که ماکرو ورقه های بزرگتری را از ریزدانه ها تشکیل می دهد. فلوکولانت ها، از جمله، در تصفیه خانه های فاضلاب برای تصفیه فاضلاب، در تصفیه آب آشامیدنی برای رنگ زدایی (حذف مواد هیومیک )، در شستشوی زغال سنگ ، در استخرهای شنا ، کارخانه های کاغذسازی و در فرآیندهای صنعتی استفاده می شوند.

موارد

Brockhaus ABC Chemie , VEB FA Brockhaus Verlag Leipzig 1965, p. 424.
فلونکس: لخته کننده ها و منعقد کننده ها. بازبینی شده در 23 اکتبر 2019 .
نوربرت کروزینگر: شیوه عمل فلوکولانت . موسسه کیفیت آب در دانشگاه صنعتی وین. سخنرانی در کنفرانس سخنرانان KAN 2008.